کارآفرینی عبارت است از فرایند خلق چیزی جدید و پذیرش مخاطرات و سود حاصل از آن. به عبارت دیگر، کارآفرینی فرایند خلق چیزی جدید و باارزش است که با اختصاص زمان و تلاش لازم و در نظر گرفتن ریسک های مالی، روانی و اجتماعی و رسیدن به رضایت فردی و مالی و استقلال به ثمر می رسد. این تعریف دارای چهار جنبه اساسی است:
کارآفرینی مستلزم فرایند خلق است. خلق هر چیز ارزشمند و جدید. این خلق باید برای کارآفرین و مخاطبی که این خلق برای او انجام شده است ارزش داشته باشد.
کارآفرینی مستلزم وقف زمان و تلاش کافی است.
درنظر گرفتن ریسک های اجتناب ناپذیر لازمه کارآفرینی است.
در کارآفرینی، رضایت شخصی از استقلال کاری به وجود می آید.
چند جنبه مشترک در همه تعاریف کارآفرینی وجود دارد: ریسکپذیری، خلاقیت، استقلال و پاداش.
منبع:
واژه ” کارآفرینی ” در زبان فارسی واژه ای نو و جدید است که معنای لغوی آن، شنونده یا خواننده نا آشنا به مفهوم اصلی آن را، که ترجمه کلمه انگلیسی است، به اشتباه میاندازد. این واژه اغلب در اذهان، مفهوم ” اشتغال ” و ارتباط مستقیم و ذاتی با کار( آن هم از نوع فیزیکی آن ) را تداعی میکند، درحالیکه کارآفرینی به معنی حقیقی خود تعاریف مختلف و متنوعی دارد. به طور کلی میتوان گفت که طبیعتاً چنان فرایند و چنین تخریبی توأم و همراه با ریسک است.
پیش از دههی ۱۹۷۰ پرسیهای انجام شده در زمینهی توسعه، بیشتر بر پارامترهای اقتصادی تکیه و تاکید داشت.در این دهه مفهومی از توسعه که بازتاب دهندهی مجموعهی فراگیرتری از نیازهای جامعه است. جا گزین دیدگاه محدود گذشته شد. امروزه ملاحظات فرهنگی با شتاب به درون جهان اندیشه و عمل توسعه و در ابعاد گوناگون سیاسی و اقتصادی منتقل شده است و راهبرد مردم – محور توسعهی انسانی – را جایگزین راهبرد کالا در توسعهی در پرتو مفاهیم انسانی، فرهنگ را از حاشیهی تفکر اقتصادی به صحنه آورده است و مفاهیم توسعهی اقتصادی، انسانی و فرهنگی را در نظریهی جامعتری در جهان رو به توسعه مورد توجه قرار داده است.در فرایند جدید توسعه که بهتر است آن را فرا- توسعه بخوانیم، خواه به عنوان یک متغیر میانجی موثر در پیشرفت مادی یا به عنوان عنصری در ساختار نیازها و خواستهایی که جوامع گوناگون دارند، نقشی برجسته دارد.
منبع:
سایت تبیان زنجان به آدرس
http://tebyan-zn.ir
منبع:
http://karafarini.sums.ac.ir
چکیده
در دنیای درحال تحول امروز، کامیابی از آن جوامع و سازمانهایی است که بین منابع کمیاب و قابلیتهای مدیریتی و کارآفرینی منابع انسانی خود رابطه معنی داری برقرار سازد. به عبارتی دیگر جامعه و سازمانی میتواند در مسیر توسعه، حرکت روبه جلو و با شتابی داشته باشد که با ایجاد بسترهای لازم منابع انسانی خود را به دانش و مهارت کارآفرینی مولد تجهیز کند تا آنها با استفاده از این توانمندی ارزشمند، سایر منابع جامعه و سازمان را به سوی ایجاد ارزش و حصول رشد و توسعه، مدیریت و هدایت کنند.
امروزه که کار و فعالیت شکل تازه ای به خود گرفته است و به سوی خودکارفرمایی و خوداشتغالی در حرکت است. کارآفرینی و کارآفرینان نقش کلیدی در روند توسعه و پیشرفت اقتصادی جوامع مختلف ایفا میکنند. تجارب کشورهایی مانند ژاپن، کره جنوبی، مالزی و هند آکنده از فعالیتهای چشمگیر کارآفرینانی بوده است که امروز به توسعه یافتگی کشور خود می بالند. باید توجه داشت که کارآفرینان تنها به ایجاد فرصتهای شغلی جدید نمی پردازند بلکه با ساختار، تفکر، تحرک و فرهنگ لازم دست به تخریب خلاق می زنند تا از دل ویرانه های کهن بنای رفیع آبادانی و پیشرفت را برافرازند.
با توجه به نقش و اهمیت کارآفرینی و سابقه درخشان کارآفرینان در توسعه بسیاری از کشورها و با توجه به مشکلات اقتصادی زیادی که کشور ما با آن مواجه بوده و دست یاری از هر سویی می طلبد، ترویج و اشاعه مفهوم کارآفرینی، بسترسازی برای فرهنگ حامی کارآفرینی و مهمتر از همه تربیت افراد (به ویژه تحصیلکردگان) کارآفرین سازمانی برای تمامی جوامع بــه خصوص برای جوامع درحال توسعه ای مانند ایران از اهمیت و ضرورت حیاتی برخوردار است.